Axl Peleman


Wat als Axl Peleman muziekleerkracht was?


Dan zouden we onze oren goed moeten spitsen, want Axl Peleman vertelde in zijn eigen aparte taaltje over het ontstaan van de popmuziek. Met behulp van een boom illustreerde hij welke basis die heeft (de wortels) en welke evolutie die in de loop der jaren heeft doorgemaakt (de stam en de kruin). Hij leerde ons ook dat popmuziek afkomstig is van Noord-Amerika en legde de regel van drie uit. Je kan pas over popmuziek spreken als:

1) een artiest in de media voldoende gedraaid wordt.
2) je een grote platenverkoop hebt.
3) je veel mensen naar je concerten kan lokken.

Door kleine muziekfragmenten te spelen liet hij zijn publiek met de verschillende muziekstijlen kennismaken. Verschillende bekende en minder bekende groepen passeerden de revue. Het was ook verrassend om te vernemen dat de muziekstijl van blanke en zwarte artiesten een heel verschillende oorsprong kent. De blanken houden vooral van country en de zwarten eerder van blues. Zijn assistent, Frank, toonde de hele voorstelling door beelden op een groot scherm.

Bekijk hieronder een stukje uit de MO-les van meester Axl.











Interview met Axl Peleman





Wanneer bent u begonnen met muziek te maken?

De dag dat John Lennon gestorven is, ben ik geïnteresseerd geraakt in muziek, dat was in 1980. Ik zag dat zijn dood een grote impact had op mijn gezin en toen ben ik mijn eerste plaat en gitaar gaan kopen.


Schrijft u uw liedjes zelf? Zo ja, over welk thema schrijft u dan zoal?


Ja, 90% van de popmuziek gaat over liefde en dat is bij mij juist hetzelfde. Die andere 10% gaat over politiek en ook dat is bij mij hetzelfde.



Schrijft u ook liedjes voor andere artiesten ?

Ja, maar mijn teksten hou ik voor mezelf. Ik schrijf er al niet zo veel. Ongeveer 10 per jaar. Muziek schrijf ik veel, maar met het uitdelen van teksten ben ik zeer karig.



Was het de bedoeling dat u beroemd werd of zag u muziek eerder als hobby?

Ik vind mezelf niet echt beroemd en het was zeker niet de bedoeling om beroemd te worden. Als je bekend bent, zou je verwachten dat alles veel groter is geworden, maar integendeel, alles wordt veel kleiner.



Hoe gaat u om met het feit dat u bekend bent?

Soms is het vervelend dat mensen je echt 'claimen' als je met je gezin op stap bent. Maar wanneer mensen je aanspreken op straat wil dat zeggen dat ze respect voor je hebben. Ik vind dus dat je ook respect moet hebben voor hen.

Wat vindt uw gezin van uw carrière?

Ik ken mijn vrouw al heel lang, ongeveer 25 jaar, en zij heeft nooit anders geweten. Mijn vrouw komt wel nooit in de media. Als ze een camera ziet, gaat ze gewoon weg, net zoals mijn zoon.

Als u uw beroep opnieuw zou mogen kiezen wat zou het dan worden?

Leerkracht geschiedenis, automecanicien of archeoloog.

En waarom?

Omdat het mijn hobby’s zijn. Ik doe ze al jaar en dag!

Heeft u spijt van "uw keuze”?

Het is niet echt een keuze. Je kiest niet om in de muziek te gaan, je rolt er meer in. Je gaat een jaar naar Amerika en je zegt je job hier op. Je komt terug en zegt tegen jezelf: ik zal hier maar terug gaan werken, want ze zoeken mensen voor optredens. En als ik ga werken, dan zeg ik tegen mijn vrouw: ik ga spelen. Zoals mijn zoon dat zegt als hij buiten gaat spelen.

Wat was het hoogtepunt in uw carrière?

Wel ja, een hoogtepunt dat zou betekenen dat mijn carrière vanaf dan bergaf gaat. Maar optreden in het het sportpaleis en zo waren hoogtepunten.

Heeft u een geluksbrenger? Zo ja welke?

Ja, een foto van mijn overleden zus steekt altijd in de binnenzak van mijn vest.

Draagt u hem altijd of alleen tijdens optredens?

Nee, alleen tijdens optredens.

Wanneer zijn “De Kreuners" ontstaan?

Wel, toen ze begonnen was ik 7 of 8 jaar. Ik weet er zelf dus niet zoveel van. Zelf speelde ik pas de laatste 8 jaar van hun carrière bij de groep.

Vind je het spijtig dat ze gestopt zijn?

Nee, die gasten zijn ook al bijna op pensioen. Er staat een zekere versheidsdatum op muziek. Je kan niet eeuwig liedjes van 30 jaar geleden blijven spelen. Ze zoeken hun vals gebit en dan gaan ze optreden en zingen: "Zo jong, zo jong!" Dat kan natuurlijk niet. Dus ik ben wel blij dat ze gestopt zijn, maar het waren wel goede vrienden natuurlijk. De dagelijkse contacten met hen zal ik dus missen.


Bedankt voor het interview.


(Bekijk hier het afgenomen interview.)





Geen opmerkingen:

Een reactie posten